انسان واقعی
ابوعلی سینا در کتاب الاشارات خود می گوید: « مَنْ تَعَوَّدَ اَنْ یُصَدِّقَ بِغَیْرِ دَلیلٍ فَقَدِ انْخَلَعَ مِنْ کَسْوَهِ الاِْنْسانِیَّهِ» هر کس که عادت کرده حرف را بدون دلیل قبول کند، او از لباس آدمی بیرون رفته. یعنی آدم حرف را بدون دلیل نمیپذیرد. نقطه مقابلش کسانی هستند که عادت دارند هر چیزی را بیدلیل انکار کنند. این هم بد است.
او میگوید: « کُلُّ ما قَرَعَ سَمْعَکَ مِنَ الْغَرآئِبِ فَذَرْهُ فی بُقْعَهِ الامْکانِ، ما لَمْ یَذُدْکَ عَنْهُ قآئمُ الْبُرْهان »
اگر یک چیز عجیبی شنیدی، مادامی که دلیلی بر امکان یا عدم امکانش نداری رد نکن؛ و قبول هم نکن. بگو ممکن است باشد. انسان واقعی آن است که قبول و ردّش بر معیار دلیل باشد، و هر جا که دلیل نبود «لا ادری» و «نمیدانم» بگوید. [۱]
پی نوشت :
۱٫ شهید مرتضی مطهری، تعلیم و تربیت در اسلام ، ص ۲۸۱
