نسل اسوه‌ها
حسین فهمیده و دهقان فداکار و ..
بعد از پتروس فداکار هلندی که از کلاس چهارم ابتدایی یکی از قهرمان‌های ما شد و بعدها فهمیدیم اسمش هانس بوده و حاصل خیال‌پردازی یک نویسنده آمریکایی، شاید سی سالی می‌شود که ریزعلی خواجوی، دهقان فداکار توی کتاب‌های درسی دارد به بچه‌های ما از خودگذشتگی یاد می‌دهد؛ البته حسین ۱۳ ساله‌ای هم که فهمیده بود، هست.
ما مثل یک سی‌دی خش‌دار فقط روی چند تصویر مشهور مانده‌ایم و یادمان رفته که اگر بچه‌ها قهرمان‌هایشان را فقط توی کتاب‌ها و در گذشته‌ها پیدا کنند، چیزی به اسم فاصله در وجودشان شکل می‌گیرد و حتی جست‌وجوی اطرافشان و اتفاق‌های بزرگش را از دست می‌دهند.
به‌نظر من زنی که سی‌سال تمام، نقد عمر و جوانی‌اش را پای یک جانباز ریخته، بیش از این باید توی چشم باشد و روبه‌روی نسلی که ایثار را قاب کرده است. کارتون‌خوابی که چند میلیارد پول را بی‌هیچ طمعی به صاحبش برگردانده، باید که اسباب شرمساری خواهر و برادری باشد که برای یک ارث مختصر چند سال است با هم قهر هستند. حتی پیرمردی که ۱۲ سال است عاشقانه همسر آلزایمری‌اش را تر و خشک می‌کند، باید بیاید جلوی دادگاه‌های ما تا زن و شوهرهایش این‌قدر فراموشی چیزهای ساده را به رخ هم و به طلاق نکشند.
ما به نشان دادن قهرمان‌های دنیای اطرافمان محتاجیم،و برای این‌که یادمان دادند نسل اسوه‌ها هیچ‌وقت منقرض نمی‌شود، باید از آن‌ها تشکر کنیم.
پی نوشت :
ماهنامه خانه خوبان، عبدالله نیازی، شماره ۷۳.
