روش های امتیاز گیری در مبارزه
روش های امتیاز گیری در مبارزه
روش های امتیاز گیری در مبارزه
روش های امتیاز گیری در مبارزه(کیوروگی)
قبل از هرچیز باید بدانید که هنگام مبارزه نباید به یک تکنیک فکر کنید. اگر در حین مبارزه، به این فکر کنید که تکنیک بعدی که میخواهید اجرا کنید چه باشد، در اشتباهید. در این حالت هر تکنیکی هم که بنظرتان بیاید به احتمال زیاد موثر نباشد چرا که در پاسخ به شرایط موجود انتخاب نشده است. بهترین کار این است که مبارزه کنید و همه چیز را زیرنظر بگیرید. این را بدانید که مبارزه ی کلاسی فرصت خوبی است تا متوجه شوید چه تکنیک هایی برای شما موثرتر و یا در چه شرایطی میتوانند امتیاز آور باشند. کسی که در کلاس بخوبی تمرین کند، هنگام مبارزه خودبخود تکنیکی را که در هر لحظه لازم است، اجرا می کند.
تک حمله
حمله با اجرای یک تکنیک، خیلی زیاد در مسابقات استفاده میشود درحالیکه معمولا ترکیب ها و ضدحمله ها امتیاز بیشتری می آورند. در تک حمله، مبارزه گر یک تکنیک اجرا کرده، سپس خیلی سریع برگشته و به حالت گارد خود می ایستد و یا به بدن حریف می چسبد و بنابراین احتمال امتیازگیری حریف از طریق ضدحمله در صورت انجام تک حمله کم است. مثلا زدن یک ضربه آپ دولیو چاگی با پای جلو به هوگوی حریف هیچ چیز نمیخواهد جز بالا آوردن زانو و ضربه زدن. تک حمله ها معمولا خیلی راحت تشخیص داده شده و دفاع میشوند و بهمین خاطر احتمال امتیازآوری آنها کم است.
چند ضربه
چند بار متوالی زدن یک تکنیک، نسبت به تک حمله ها احتمال امتیازآوری بیشتری دارد. مثلا یک ضربه آپ دولیوچاگی به بدن حریف ممکن است دفاع شود. اگر به محض زمین گذاشتن پا، ضربه ای دیگر با همان پا زده شود، احتمالا اینبار هم به دست حریف بخورد چون هنوز دستی که حریف با آن دفاع کرده به حالت اولیه بازنگشته. اما اگر ضربه دوم چند لحظه به تاخیر بیافتد احتمال امتیازآوری آن بیشتر است چون دست حریف در آن لحظه در حال بازگشت به حالت اولیه است و امکان دفاع مجدد ضربه دوم را ندارد. علاوه بر این، اگر ضربه دوم به سمت سر حریف زده شود حتی میتواند امتیاز بیشتری داشته باشد چراکه دستی که با آن دفاع شده در ناحیه پایین است و سر بی دفاع مانده است.
ترکیب
حمله های ترکیبی با تکنیک های مختلف شانس بیشتری برای امتیاز آوری دارند چرا که در آنها از هر دو پا (و شاید هم دستها) و از دو طرف ضربه زده میشود. در واقع یک ترکیب، از چند تک حمله تشکیل میشود که بلافاصله پشت سر هم اجرا میشوند. یعنی درواقع یک حمله میتواند فقط برای بازکردن گارد حریف برای زدن ضربه بعدی باشد. ترکیب ها را نمی توان از قبل تعیین کنید چون وقتی ضربه اول را زدید، ضربات بعدی بر حسب واکنش حریف تعیین میشوند. هرچه تکنیک های مفیدتری بلد باشید و هرچه بهتر بتوانید از دو پایتان استفاده کنید، ترکیب هایتان موثرتر بوده و احتمال امتیازگیری تان بیشتر است. ذکر این نکته هم ضروری است که حملات ترکیبی، مقدار زیادی انرژی صرف میکنند. پس فقط اگر دارای شرایط استقامتی خوبی هستید، از این حملات استفاده کنید.
ضدحمله
ضدحملات هم شانس نسبتا شانس امتیازآوری مناسبی دارند چون در پاسخ به حمله حریف و در موقع باز شدن گارد او زده میشوند. انجام ضدحمله و کلا مبارزه به این سبک، کاری زیرکانه است. مبارزینی که از این روش استفاده می کنند، عقب ایستاده، انرژیشان را ذخیره می کنند و به محض اینکه حریف تکانی خورد، آنقدر پشت سر هم به او ضربه می زنند تا او را از زمین خارج کنند تا هم امتیاز ضرباتشان را بگیرند و هم حریفشان بخاطر خارج شدن از میدان، اخطار بگیرد.
وقتی یک مبارز حمله میکند، معمولا فکر دفاع کردن را از سرش نمی گذارند و بهمین خاطر کاملا در برابر ضدحملات، آسیب پذیر میشود. یک ضدحمله موثر در چنین موقعی به نقطه بی دفاع بدن مهاجم زده میشود.
یک نکته دیگر در مورد اهمیت ضدحمله این است که داوران معمولا آخرین چیزی را که می بینند ثبت می کنند. البته امروزه بخاطر هوگوهای الکتریکی، داوران نقش کمتری در امتیاز دهی دارند ولی بهرحال هنوز هم ضربات پا به سر و ضربات مشت به هوگو، توسط داوران امتیاز داده میشود. با توجه به این، اگر وقتی حریف حمله کرد، شما با کیاب های بلند ضدحمله کنید، حتی اگر ضربات او به شما خورده باشد ولی ضربات شما نه، بازهم احتمال امتیازدهی به شما بیشتر از مهاجم است.
اکثر مبارزین تازه کار، هنگام مورد حمله قرار گرفتن عقب می کشند. مبارزینی که کمی باتجربه ترند، به جای عقب کشیدن، به طرفین می روند. بهترین مبارز کسی است که نه تنها به عقب نمی رود بلکه به درون ضربه رفته و ضدحمله می کند یعنی حتی خودش را با دفاع هم خسته نمی کند.
