شیوه های مهرورزی با فرزندان
برای مهرورزی نسبت به فرزندان راه های بسیاری وجود دارد؛ از جمله، دستور داده اند که به کودک سلام کنید، با او مصافحه کنید، در میان جمع او را به بازی بگیرید، اگر داستانی نقل می کند گوش فرا دهید، آنجا که می خندد شما نیز بخندید، به او نشان دهید که از ناراحتی او ناراحتید، با او چنان رفتار کنید که احساس ستم نکند و خود را مظلوم نپندارد. به او هدیه بدهید و نیاز هایش را برطرف نمایید. پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمودند: «کسی که دخترش را خوشحال کند، پاداش کسی را دارد که بنده ای از فرزندان حضرت اسماعیل(علیه السلام) را آزاد کرده است و کسی که پسرش را خوشحال نماید، مانند کسی است که از خوف خداوند گریه کرده است و کسی که از خوف خدا گریه کند، خداوند او را داخل بهشت می نماید.»
مطالعات نشان می دهد که رابطه والدین و فرزند خیلی بیشتر از آنچه تا امروز فکر می کردند، اهمیّت دارد. حتّی نوزاد نیز از تحریکات فیزیکی حاصل از بازی با پدر لذّت می برد. در خانواده هایی که والدین با کودکان خود بازی نمی کنند، محرک های فیزیکی و روانی برای آنها فراهم نمی آورند، آنها را نوازش نمی کنند، دست به سر و صورتشان نمی کشند، فرزندان کمتر احساس امنیت می کنند. این فرزندان آسیب پذیرتر می شوند و کمتر به دنبال ایجاد ارتباط با دیگران می روند. بعدها نیز وقتی صاحب فرزند می شوند، ممکن است مانند والدین خود کمتر عاطفی باشند. [۱]
پی نوشت :
۱٫ احمد صادقیان، کتاب قرآن و بهداشت روان، صفحه ۳۵٫
