معجون شش ماده ای
معجون شش ماده ای
انوشیروان نسبت به «بوذرجمهر» خشمگین شد. دستور داد او را در اتاق تاریکى زندانى کنند. چندین روز گذشت، انوشیروان کسى را فرستاده تا از وضع حال او جویا شود. فرستاده انوشیروان، در حالى که او خوشحال و مطمئن بود، از او پرسید: چگونه در این حالت که سخت در مضیقه اى، فارغ البال مى باشى؟
بوذرجمهر گفت: من (همه روزه) از معجونى که از شش ماده ترکیب شده است، استفاده مى کنم و این معجون همان گونه که مى بینید، مرا بر سر حال آورده است. فرستاده پرسید: ممکن است این معجون را به ما معرفى کنى تا در مشکلات به آن پناه بریم؟ بوذرجمهر در جواب گفت:
ماده اوّل آن «اَلثِّقَهُ بِاللّهِ؛ توکّل بر خداست».
ماده دوّم؛ آنچه مقدر است، خواه و ناخواه رخ مى دهد و بى تابى در برابر آن، مشکلى را حل نخواهد کرد.
ماده سوّم؛ صبر و شکیبایى بهترین چیزى است که در آزمون هاى الهى به کمک انسان مى شتابد.
ماده چهارم؛ اگر صبر نکنم، چه کنم؟ بنابر این با جزع خود را هلاک ننمایم.
ماده پنجم؛ از مشکلى که من دارم، مصائب مشکل ترى نیز وجود دارد؛ پس خدا را شکر که در آن ها گرفتار نشدم!
ماده ششم؛ از ستون به ستون فرج است. این سخن به انوشیروان رسید، او را آزاد و گرامى داشت[۱]
پی نوشت :
[۱] . آیین شوخی و قوانین خوشی، سایت اسک دین، انجمن مشاوره
