مهمان و میزبان
یکی از جلوه های بارز روابط اجتماعی انسان میهمانی است. میهمانی رفتن هم مانند سایر مسایل در اسلام آدابی دارد؛ که از جمله ی آن این است که گوش به راهنمایی میزبان باشید. هر کجا گفت بنشینید و از آنچه که برای پذیرایی شما تدارک دیده تناول کنید.
امام باقر(علیه السلام) توصیه ای در این زمینه دارند و می فرمایند:
اِذا دَخَلَ اَحَدُکُم عَلى اَخیهِ فى رَحلِهِ فَلیَقعُد حَیثُ یَأمُرُهُ صاحِبُ الرَّحلِ فَاِنَّ صاحِبَ الرَّحلِ اَعرَفُ بِعَورَهِ بَیتِهِ مِنَ الدّاخِلِ عَلَیهِ؛
هرگاه یکى از شما به خانه برادرش وارد شد، هر جا صاحبخانه گفت، همان جا بنشیند، زیرا صاحبخانه به وضع اتاق خود از میهمان آشناتر است. [۱]
نکته روان‌شناختی: توجه به حال میزبان، به تکلف نینداختن خود برای پذیرایی و دوری از تجملات و اسراف سبب افزایش تعامل و رفت و آمد می شود و نشاط اعضای خانواده افزایش می یابد.
پی نوشت :
۱٫ عبدالله بن جعفر حمیری، قرب الإسناد، ص ۶۹، ح ۲۲۲٫
