آراستگى زن و مرد
آراستگى زن و مرد
آراستگى زن و مرد
امام باقر(ع) فرمود: «براى زن (در رسیدگى به وضع ظاهر خود) سزاوار نیست که به خود و سر و وضعش نرسد هر چند به اینکه گردنبندى را به خود بیاویزد، و سزاوار نیست که دستش را بىرنگ رها کند هر چند به اینکه مختصر حنایى بگذارد؛ گرچه سالخورده باشد.»
درباره آراستگی مردان در حدیثی آمده است که راوی می گوید : «حضرت امام رضا را دیدم که موهاى خود را رنگ کرده است. عرض کردم: فدایت شوم! خضاب گذاشتهاى؟! فرمود: بله، چرا که آراستن خود از جمله چیزهایى است که موجب افزایش پاکدامنى زنان مى گردد؛ و زنان، عفت و پاکدامنى را به این علت رها کردند که شوهرانشان آراستن خویش را ترک نمودند. سپس فرمود: آیا تو خوش دارى که همسرت را به همان شکلى ببینى که تو را در حال ژولیدگى و عدم رسیدگى به سر و وضع مى بیند؟ عرض کردم: نه. فرمود: پس این، همان است. سپس فرمود: نظافت و استعمال بوى خوش و اصلاح سر و آمیزش زیاد از اخلاق انبیاست.»
پی نوشت :
۱- وسائل الشیعه، ج۱۴، ص۱۱۸: لایَنْبَغی لِلْمَرْأَهِ أَنْ تُعَطِّلَ نَفْسَها وَ لَوْ أَنْ تُعَلِّقَ فی عُنُقِها قَلادَهً وَ لایَنْبَغی أَنْ تَدَعَ یَدَها مِنَ الْخِضابِ وَ لَوْ أَنْ تَمْسَحَها مَسْحاً بِالْحَناءِ و إنْ کانَ مُسِنَّهً
۲- کافى، ج۵، ص۵۶۷: رأَیْتُ أَباالحَسنِ(ع) اِخْتَضَبَ، فَقُلْتُ: جُعِلْتُ فِداکَ! إخْتَضَبْتَ؟! فَقالَ: نَعَمْ، اِنَّ التَّهِیَّهَ مِمّا یَزِیدُ فی عِفَّهِ النِّساءِ، وَ لَقَدْ تَرَکَ النِّساءُ الْعِفَّهَ بِتَرْکَ أَزْواجِهِنَّ التَّهِیَّهَ. ثُمَّ قالَ: أَیَسُرُّکَ أَنْ تَراها عَلى ماتَراکَ عَلَیْهِ إذا کُنْتَ عَلى غَیْرِ تَهِیَّهٍ؟ قُلْتُ: لا. قالَ: فَهُوَ ذاکَ. ثُمَّ قالَ: مِنْ اَخْلاقِ الأنْبِیاءِ، التَّنَظُّفُ و التَّطَیُّبُ وَ حَلْقُ الشَّعْرِ و کثرهُ الطَروقَهِ.
