«زوال نعمت»
حضرت امام علی (ع):
وَ اَیْمُ اللَّهِ مَا کانَ قَوْمٌ قَطُّ فى غَضِّ نِعْمَهٍ مِنْ عَیْشٍ فَزالَ عَنْهُمْ اِلاَّ بِذُنُوبٍ اِجْتَرَحوهَا؛ نهج البلاغه، از خطبه ۱۷۸
به خدا سوگند، هرگز ملتى در زندگىِ مرفّه و پر نعمتى نبوده اند و نعمت از آنان زائل نشده است، مگر به سبب گناهانى که مرتکب شده اند.
