حضرت امام صادق (ع): لا تَطیبُ السُکنی إلّا بِثَلاثٍ، الهَواءِ الطَّیِّبِ وَ الماءِ الغَزیرِ العَذبِ و الأرضِ الخَوّارَهِ؛ تحف العقول ،ص۳۲۰ زندگی جز با سه چیز خوش نمیشود، هوای پاک، آب فراوان گوارا و زمین نرم و سست (آماده زراعت).
حضرت امام علی (ع): تَفَکَّر قَبلَ أن تَعزِمَ وَ شاوِر قَبلَ أن تُقدِمَ وَ تَدَبَّر قَبلَ أن تَهجُمَ؛ غررالحکم، ح ۴۵۴۵ پیش از تصمیمگیرى بیندیش و پیش از اقدام، مشورت کن و پیش از داخل شدن [در کار] تدبّر کن.
حضرت امام حسن مجتبی (ع): عَلَیکم بِالفِکرِ، فَإنَّهُ حَیاهُ قَلبِ البَصیرِ ومَفاتیحُ أبوابِ الحِکمَهِ؛ اعلام الدین، ص ۲۹۷ بر شما باد به تفکر؛ که تفکر مایه حیات قلب شخص بصیر و کلید درِ حکمت است.
حضرت امام حسن مجتبی (ع): مَنِ اتَّکَلَ عَلى حُسنِ الاِختیارِ مِنَ اللّهِ لَهُ لَم یَتَمَنَّ أنَّهُ فی غَیرِ الحالِ الَّتِی اخْتارَهَا اللّهُ؛ تحف العقول، ص ۱۶۹ هر کس به حُسن اختیار خدا براى او اعتماد کند، آرزو نمیکند که در حالتى جز آنچه خدا برایش اختیار کرده است، باشد.
حضرت امام علی (ع): قَصِّرِ الأَمَلَ فَإِنَّ العُمُرَ قَصیرٌ، وَافعَلِ الخَیرَ فَإِنَّ یَسیرَهُ کَثیرٌ. غرر الحکم، ح ۶۸۰۶ آرزو کوتاه دار؛ زیرا عمر کوتاه است، و کار نیک کن؛ زیرا اندکِ آن هم بسیار است.
حضرت امام علی (ع): مَنْعَرَفَشَرَفَمَعْنَاهُ صَانَهُ مِنْ دَنَاءَهِشَهْوَتِهِ وَزُورِمُنَاهُ. غرر الحکم، ح ۹۰۶۹ کسى که شرافت مقام (مقصد) خویش را بشناسد، آن را از پستىِ هوس خود و دروغ بودن آرزوهایش نگه داشته است.
حضرت رسول اکرم (ص): أَرْبَعُخِصَالٍ مِنَ الشَّقَاءِ جُمُود ُالْعَیْنِ و َقَسَاوَهُ الْقَلْبِ و َبُعْدُالْأَمَلِ وَحُبُّ الدُّنْیَا .من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۳۶۰، ح ۵۷۶۲ چهار خصلت، نشان شقاوت است، خشکیدگى چشم، سختىِ دل، دور و درازى آرزو، و علاقه به ماندن در دنیا
دیدگاهها برای خالصترین عمل بهترین مصلحت بسته هستند
236 views
«خالصترین عمل بهترین مصلحت»
حضرت فاطمه زهرا(س): مَنْ أَصْعَدَ إِلَى اللَّهِ خَالِصَ عِبَادَتِهِ، أَهْبَطَ اللَّهُ [إِلَیْهِ] أَفْضَلَ مَصْلَحَتِهِ. تفسیر منسوب به امام عسگری،ص۳۲۷ هرکس به سوی خداوند عبادت خالصانه بفرستد خداوند به سوی او بهترین مصلحت هایش را ارزانی می دارد.
امام صادق(ع)این جمله را کجا فرمودند: شفاعت ما به کسی که نماز را سبک بشمارد نمیرسد.
پاسخ: ابو بصیر گوید: خدمت ام حمیده رسیدم تا او را به شهادت امام صادق(ع)تسلیت گویم، پس او گریست و من هم گریستم؛ سپس گفت: ای ابوبصیر اگر امام صادق را هنگام وفات می دیدی شگفت زده می شدی، چشمانش را گشود سپس فرمود: هر کسی را که بین من و او خویشاوندی است، گرد آورید، پس ما همه را نزد حضرت جمع کردیم، حضرت صادق به همه آنها نگریست، سپش فرمود: شفاعت ما به کسی که نماز راسبک بشمرد، نمی رسد.
امالی صدوق، ص۴۸۴٫
حضرت رسول اکرم (ص): اَلضَّیْفُ یَنْزِلُ بِرِزْقِهِ وَیَرْتَحِلُ بِذُنوبِ اَهْلِ الْبَیْتِ؛ بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۴۶۱، ح ۱۴ میهمان، روزى خود را می آورد و گناهان اهل خانه را می برد.
حضرت امام علی (ع): اُتیَ علیٌّ علیهالسلام بِهَدِیَّهِ النَّیروزِ، فقالَ، ما هذا؟ قالوا، یا أمیرَ المُؤمِنینَ، الیَومُ النَّیروزُ، فقالَ علیه السلام، اِصنَعوا لَنا کُلَّ یَومٍ نَیروز؛ من لا یحضره الفقیه ،ج ۳ ،ص ۳۰۰ ،ح۴۰۷۳ در نوروز، هدیهای خدمت امام على علیهالسلام آوردند. حضرت پرسید، این چیست؟ عرض کردند، اى امیرالمؤمنین، امروز نوروز است. امام علیه السلام فرمود، هر روزمان را نوروز کنید.
حضرت امام صادق (ع): إنَّ یَومَ النَّیروزِ هُوَ الیَومُ الّذی أخَذَ اللّهُ فیهِ مَواثیقَ العِبادِ أن یَعبُدوهُ و لا یُشرِکوا بِه شَیئا و أن یُؤمِنوا بِرُسُلِهِ و حُجَجِهِ و أن یُؤمِنوا بِالأئمَّهِ علیهم السلام؛ بحار الأنوار ،ج ۵۹ ،ص ۹۲ ،ح۱ روز نوروز، همان روزى است که خداوند در آن از بندگان پیمان گرفت که او را بپرستند و هیچ شریکی برایش نیاورند و به فرستادگان و حجتهای او و به امامان علیهم.